اشعار

نخواهد ماند دیگر شبهه در دین بعد از این نقطه           که بالا می‌رود دست تو تا بالاترین نقطه

تویی آن نقطه‌ای که رفته زیر باء بسم الله           که اسرار الهی جمع باشد در همین نقطه

به اذن الله یاری از تو می‌جوییم و می‌گوییم:           ایاک نعـبد نـقـطه، ایاک نستـعـین نقـطه

اگرچه خطبۀ بی‌نقطه یا که بی‌الف داری           پُر است این آستینت از الف، آن آستین نقطه

فراوان است جای زخم و پینه بر تنت اما           نداری از ریا یا سجده بر بت در جبین نقطه

تویی اول، تویی آخر که در محشر سوالی را           جوابی نیست جز نام: امیرالمؤمنین ....

ای كه جز خانۀ تو خلوت ما نیست كه نیست           هرچه گشتیم دراین میكده جا نیست كه نیست

من كه جـز نام تو نامی نـشنـیدم بی‌شـك           جز صدای تو در این دهر صدا نیست كه نیست

كاسه‌ای اشك و دو جرعه نفسی با یادت           شهر ما را به جزاین آب و هوا نیست كه نیست

صبح در شهر تو یك مشت گدا آمد و شب           هرچه گشتیم ندیدیم، گدا نیست كه نیست

بسكه اخبار غدیرت همه جا پیچیده است           خبری جز خبرت هیچ كجا نیست كه نیست

بر جهـاز شتـران حرف پیـمـبر این بود           دست بالاتراز این دست خدا نیست كه نیست

آنـكه محـمـود صدا كـرده صدا بـاید زد

و فـقـط بـوسـه به دسـتـان خـدا بـاید زد

باید این خـطبه میان همگـان پخش شود           سینه سینه ضربان در ضربان پخش شود

باید این چشمه كه امروز به راه افتاده ست           مثل رودی كه بود در جریان پخش شود

چون نـسیـمی كه شده پیـك بهـاران خـدا           این خبر از پدران در پسران پخش شود

مـادرم خواست كه با شیـر محـبّت دادن           نمك عشق تو در هر شریان پخش شود

چهارده قـرن گـذشته است ولی جا دارد           خبرش صدر خبرهای جهان پخش شود

این خبر را به مؤذن برسان تا هر روز           بر سـر مـأذنـه مـا بـین اذان پـخـش شود

از شـبـم كـاش نـگـیـری نفـسی مـاه مرا

أشــهـــد أن عــــلــیً ولــی الــلــهِ مـــرا

ما كه عمری دل در عشق اسیری داریم           چه غم از آتش دوزخ كه مُجـیری داریم

روزی‌ام را در این خانه نوشته است خدا           بی‌سبب نیست كه چشم و دل سیری داریم

راست گفتند كه راه تو به خورشید رسد           چه كسی گفته جز این راه مسیری داریم؟

آب نه عـیـن سـرابـنـد پس از تو"أدیان"           ما فـقـط آب در این خاك كـویری داریم

هـمـه دیـدنـد پـیـمـبـر چـه وزیـری دارد           همه گـفـتند از این پس چه امیری داریم

بعـد هر یا عـلـی‌ام زمزمـۀ یا زهـراست           بهـتر از این چه مراعات نظـیری داریم

همردیف دل دریا كه به غیر از دریاست

بـهـتـریـن قـافـیـه خـانـۀ مولا زهـراست

سفـره را باز كن ای شاه گـدا آماده ست           به یـتـیـمـان بگو امـروز غـذا آماده ست

سـوره مـائـده نـازل شد و ما فـهـمـیـدیـم           لـب این بـركه غـذای دل مـا آمـاده ست

چه غدیریست، چه عیدیست، برای بخشش           بیـشـتر از همه اعـیـاد، خـدا آمـاده است

اختیار سر ما دست دو ابروی تو هست           بكِـش آن تیغ دو دم را كه منا آماده ست

دردم این است كه ای خواجه مرا دردی نیست           ورنـه در دست طبـیـبـانه دوا آماده ست

باز هـم بوی محـرم همه جا را پُـر كرد           هـر كه دارد هـوس كـربـبـلا آمـاده ست

ای كه بر دشمنی‌ات بغض وحسد گشت شریك

پسرت گـفت: گـناهم؟، همه گـفـتند: أبیك

چرخش چرخ و فلک بسته به چشمان علیست           همۀ عمر جهان بسته به یک آن علیست

هـمه از سفـرۀ او روزی خود را دارند           آفـریـنـش به خدا سـفـرۀ احسان علیست

بـنـدۀ عـشـق عـلی از هـمه آزادتر است           شکـر لله که دلم بـسته به زندان علیست

نـمـک سـفــرۀ او خـوردم و آدم شـده ام           آدمیت نـمکی هست که در نـان علیست

گر حساب سر زلفـش کـنی از دهر جـدا           مابقی هرچه که مانده است پریشان علیست

بس که از ذکر علی شهد و شکر نوشیدم           این دهان نیست بگویید که قندان علیست

آفـتـابی که جهان از نـفـسـش روشن شد           انعکاسی است که از پرتو دندان علیست

در لحد سمت نجف  روی مرا بگـذارید           سر من چـشم به راه سر دامـان علیست

اشک شور است اگر، علت و برهان دارد           علت آن است که هر چشم، نمکدان علیست

گر عـلـی، جانِ همه خـلـقـت عـالـم باشد           حـضرت فـاطمه ولله قـسم جـان علیست

هر کسی عـشق حسین بن عـلی را دارد           روز محشر به خداوند که مهمان علیست

تا که گفتم یا علی شوریده و شیدا شدم            تا نجف پرواز کردم راحت از غم‌ها شدم

قطره بودم از کرامات علی دریا شدم            لایق دست دعای حضرت زهرا شدم

مـادر خـانـه به مـن داده مـدال نـوکـری

حیدری‌ام، حیدری‌ام، حـیدری‌ام، حـیدری

دین علی، توحید علی، قبله علی، قرآن علی            هل اتی و مومنون، یاسین و الرحمان علی

حق علی، مقصود علی، محشرعلی، میزان علی            جان علی، لیلا علی، دلبرعلی، سلطان علی

آی مردم آی مردم حُب حیدر دین ماست

نـایـب پـیغـمـبر اسلام تنهـا مـرتـضاست

کیست مردم پهلوان پهلوانان جز علی            کیست مردم زاهد شب، شیر میدان جز علی

کیست آن که ذوالفقارش کرده طوفان جز علی            کیست آن که قلعه را بگشود آسان جز علی

مرد عدل و دانش و تقوا و رزم و اقتدار

لا فـتـی الا عـلی لا سـیـف الا ذوالـفـقـار

هر کجای معـرکه پـیچیده فریاد عـلی            نغمۀ هل من مبارز، باز سر داده علی

مرد میدان کیست اینجا، هست آماده علی            یک تنه با لشکر باطل در افـتاده، علی

هرکه با او روبرو گردد، شود کارش تمام

وای اگر شمشـیر او بیرون بیاید از نیام

اولیاء الله را حـیـدر امـامـت مـی‌کـنـد            کیست او که فاطمه از او اطاعت می‌کند

عالمی را حُـب او اهل سعادت می‌کند            خوش به حال آن که با نامش عبادت می‌کند

کوری چشم کسی که جنگ دارد با علی

نیست در عـالـم امیرالـمومنـین الا عـلی

نه به دنبال حکـومت بود نه دنبال نام            کم محلی بر ضعیفان بود بر حیدر حرام

دارد او دین بزرگی گردن شاه و غلام            دشمنش هم گفته بی‌حیدر شود کارم تمام

کیست او از دشمنش مشکل گشایی می‌کند

تا قـیـامت دور او عـالـم گـدایـی می‌کـند

می‌نویسم کوری چشمان هر کافر، غدیر            از تـمام روزهای سـال بـالاتر غـدیـر

وقت عیدی دادن زهرا و پیغمبر غدیر            می‌کنم تجدید بیعت با ولایت در غدیر

من کی‌ام، شکر خدا هستم نمک گیر غدیر

چشم در راه ظهـور آخـرین تیـر غـدیـر

شهادت می‌دهم حبل المتین عین الیقین هستی           صراط مستقیمِ حقّی و یعسوب دین هستی

شهادت می‌دهم دست خدا در آستین هستی           شهادت می‌دهم مولا امیرالمومنین هستی

علی! حکم ولی اللهی‌ات در عرش امضا شد

خدا دستور داد و مصطفی مأمور اجرا شد

تمام عمر بودی گوش به فرمان پیغـمبر           پیمبر جان تو بود و تو بودی جان پیغمبر

هزاران بار رفتی که شوی قربان پیغمبر           خدا مدح تو را گفته است در قرآن پیغمبر

خدا در شأن و مدح تو هزاران آیه نازل کرد

علی بین نماز انگشتری تقدیم سائل کرد

علی! چشم خدا هستی و یک لحظه نخوابیدی           علی! خشم خدا هستی و از ظالم نترسیدی

شهادت می‌دهم اول خدا را تو پرستیدی           خودت گفتی خدا را با دو چشم خویش می‌دیدی

شهادت می‌دهم اول تو سجده بر خدا کردی

نخستین مرد بودی که به احمد اقتدا کردی

شهادت داد هرکس به ولای تو مسلمان است           ولای تو نشان قطعی تکمیل ایمان است

کسی که از محبینت نباشد عبد شیطان است           علی حب تو شرط لازم عفو گناهان است

خـدا هرگز نمی‌بخشد بدون تو گناهی را

بـدون تو نـمی‌بـیـند کسی عـفـو الهی را

قسیم النار و الجنه تو هستی ساقی کوثر           ولی الله اعـظـم هـستی و داماد پـیغـمـبر

نداری هیچ همتایی به جز صدیقه اطهر           علی ابن ابیطالب امیـرالمـومنین حـیـدر

نه این حرف پیمبر نیست این حکم خداوند است

امیرالمؤمنینی به علی تنها برازنده است

به احمد وحی آمد که علی مولی الموالی شد           چه وحیی بود جبرائیل هم حالی به حالی شد

امیرالمومنین حیدر شد و اوضاع عالی شد           زمین از شر شیطان رجیم امروز خالی شد

علی تصویر شفاف خدا در صفحه دنیاست

علی مولا علی مولا علی مولا علی مولاست

امام جن و انسان است علی بن‌ابی طالب           به روز حشر میزان است علی بن‌ابی طالب

پـناه بی پـناهـان است عـلی بن‌ابی طالب           ولی امر و سلطان است علی بن‌ابی طالب

به گوشم می‌رسد امروز از هر سو"علیٌ حق

ملائک ذکر می‌گویند: علیٌ هو علیٌ حق

علی عـالی اعلا، یل حـق، حـیدر کـرار           علی شمشیر اسلام است بر فرق سر کفار

کسی جرات ندارد که بجنگد با تو در پیکار           علی مـولا الـموالی و علیٌ قاهـر القهـار

امام العارفین خیر الوصیین منتهی الآمال

بگو حیدر مدد ذکر علیٌ افضل الاعـمال

ای لنگـر ثـبـات زمین و زمـان عـلی            ای آشنـا تـر از هـمه بر آسـمـان عـلی
دریای لطف و مرحمت بی‌کران علی            جـانـم فـدای نام تو، جـان جهـان عـلی

ای دلنشین‌ترین دم هر صبح جبرئـیل
ای جرعه نوش بادۀ صهبای سلسبـیل

ای عرش و فرش خاک کف پات یا علی            بـال فـرشـتـه فـرش قـدم‌هـات یا عـلی
فصل الخطاب لحظه و ساعات یا علی            آمد دوبـاره عـاشـق رسـوات یا عـلـی
آنکس که نام سبز تو را بو تراب کرد
من را غـلام خانۀ حـیدر خـطاب کرد

مـثـل غـلام خـانـۀ حــیـدر نـمـی‌شـوم            هـسـتم ولی شـبـیـه به قـنـبـر نمی‌شوم
امّـا بــریـده از دم ایـن در نـمـی‌شــوم            شـرمـنـدۀ عـنـایـت مــادر نـمـی‌شــوم
امـشـب دهـیـد لـقـمـۀ نـانـی فـقـیـر را
آقــا بـگــیـر زیـر پَــر ایـن اسـیــر را

من آمـدم دوبـاره مـسلـمان کـنـی مـرا            مهـمـان سـفـرۀ نمک و نان کـنـی مرا
یا که نـوازشی چو یـتـیـمـان کنی مرا            اصلا چه می‌شود که تو سلمان کنی مرا
ای انـتهـای هـر چه غـزل ابـتـدای تو
مـولای آسـمان و زمین جان فـدای تو

این حس ساده در دل من حس نوکری است            این عشق فرق می‌کند این عشق مادری است
به به چه بارگاه و ضریح منورّی است            هرکس که رفته گفته نجف چیز دیگری است
چشم تمام شهـر که درگـیر خواب شد
اشکت چکید و خاک نجف دُرّ ناب شد

خـورشـید می‌دمـیـد ز کـنـج عـبای تو            وا شد به اوج صحـنۀ معـراج پای تو
وقـتی خـدا سـرود به لحـن صدای تو            آن دم « یکاد » خواند نبی هم برای تو
با صوت دلنـشین تو احـمد خطاب شد
یعـنی که جـانـشـین نـبـی انـتخـاب شد

ای رد پـای خـشـم خــدا در نـگـاه تـو            ای آفــتـاب خـیــره بـه انــوار راه تـو
خـورشـیـد سر سپـردۀ سـرخ سپـاه تو            هفـت آسمان و هفـت زمین در پناه تو
باران شو و به صحن دلم بی‌امان ببار
از پشت کـوه بار دگر شـمـس را بیار

وقتی که حرف فـاطمه و بـوتراب شد            لبخـنـد زد، دعـای شـما مـستجـاب شد
زیـبـا تـرین سـوال بـدون جــواب شـد            خانه پُـر از طـراوت سیب گـلاب شد
پرواز عشق هر دو کبوتر شروع شد
تفـسـیـر آیه آیۀ کـوثـر شروع شد …

خورشید عمر سورۀ کوثر غروب کرد            گفتی که نـور خانۀ حیدر غروب کرد
کنج غروب در پس یک در غروب کرد            باران نوشت: حضرت مادر غروب کرد
آن شب دعای نیمه شبش مستجاب شد
او رفت و غصه‌های دلت بی‌حساب شد

آسمان، خورشید را سمت تو مایل کرده است            وحی، حق آورده است و ردّ باطل کرده است
عده‌ای را محضِ تاییدِ تو قابل کرده است            بد به حالِ آنکه در عشق تو دل دل کرده است

خوش قد و بالا و شیرین ایستادی بر جحاز
از تو خرماخیز شد تا به ابد شهر حجاز

آیـه نازل شد! تمام بـرکه را دریا گرفت            شانه‌هایت در کنار شانه‌هایش جا گرفت
هجده ذی ٱلحجّه بود و جانشینی پا گرفت            دستِ پیغمبر فقط دست تو را بالا گرفت

گفت: «أکملتُ لکُم»! دین با علی شد مستدام
شـد غـدیـرخــم بـرای امّـتـم خـتـم کـلام

رونمایی کرد از قـرآن و بسم ٱلله گـفـت            آیـه‌هـایـت را بـرای روشـنـیِ راه گـفـت
گرچه اوصافِ تو را در خطبه‌ای کوتاه گفت            پس همان اندازه را در شأن تو دلخواه گفت

مستـنـد کردن کـنار برکه کار شیعـه شد
جملهٔ «مَن کُنتُ مَولا» اعتبار شیعه شد

گفت تبریک و به وجد آمد خدا در محضرت            بر زمین انداخت تا موسی عصا در محضرت
دشت شد یکباره مروه تا صفا در محضرت            جبـرئیل آورد میکـائیل را در محضرت

با تواضع، پیش تو زانو زد آمد سر به زیر
تا که رزق هر دو عالم را بگیرد از غدیر

شاه والا بودی و تاج خـلافـت بر سرت            محضِ دیده بوسی آمد عالمی دور و برت
حضرت عـالیِ اعـلا، وارثِ پیـغـمبرت            شد « قسیم ٱلنار و ٱلجنه » جمال محشرت

تا قیامت نیست هم شأنِ تو هر خار و خسی
نیست در حدّ أمیرٱلمؤمنین جز تو کسی

کعـبه‌ام تو، حج من تو، أشهـدَم تو، یاعلی            نَه صد و ده بار! ذکرم دم به دم تو، یاعلی
سائلت من هستم و صاحب کرم تو، یاعلی            مسلکم تو، مدرکم تو، مذهبم تو، یاعـلی

عینِ حقّی! صاحبِ امروز و فردایم تویی
غم ندارم در صف محشر که مولایم تویی

بـوتـرابـی و زمیـن بـا تو تـیـمّـم می‌کـند            چشم می‌چـرخوانی و کعبه تبـسم می‌کند
قـلعهٔ خیـبر ولیکـن دست و پا گم می‌کند            زیرِ دست و ‌پایِ تو مرحب تظلّم می‌کند

جاذبه با دافعه، جنگاوری، لطف و کرم
از هـمینجا شد گمانم ذوٱلفـقـارِ تو دو دم

هجده ذی ٱلحجّه و شد وعدگاهِ من نجف            صبحگاه و ظهـرگاه و شامگاهِ من نجف
سمتِ هر بیراهه نه! یکراست، راهِ من نجف            شاهِ مردانی عـلی ! دربارِ شاهِ من نجف

آمدم با پایِ دل! آنجا که محضِ پای بوس
اولیا و انبـیا در محـضرت کرده جلوس

قطره‌ای ناچیزم و توصیفِ دریا مشکل است            صحبت از شأن تو «یا عالیِ أعلیٰ» مشکل است
«هل أتیٰ» می‌خوانمت! تفسیر«أسرا» مشکل است            پایِ «یا مَولایْ مولایِ» تو نجوا مشکل است

خطبه خواندی! خواندم از هر سطرِ شقشقیّه‌ات
از تو حق آغاز شد پیوست در ذریّه‌ات!

آن روز که خم، به دست دو دریا رفت            فردوس به خاک بوسی صحرا رفت

فریاد فلک به « اِکفِیانی» برخواست            تا دست محـمـد و عـلـی بـالا رفـت

*********************

"والعـصر" که آیه آیـۀ آن به عـلـی            می‌خورد قسم، به دین به قرآن به علی

« اِنسانَ لَفی خُـسر» بود دشـمن او            باید که بـیاوریم « ایـمـان » به عـلی

*********************

سرچشمۀ روشن حـیات است غدیر            عـطر ملکوت صلوات است غـدیر

گرچه به بلـنـدای شکوهـش نـرسیم            کـوتاه ترین، راه نجات است غـدیـر

*********************

امـروز، تـمـام کـافـران مـأیـوسـنـد            در شعـلۀ کـینه‌های خود محـبـوسند

گـفـتـند: گـلـوی بـرکه را می‌گـیریم            دیدند ... که غرق در دو اقـیانـوسند

*********************

چون ماه، به نور مهر، وارث باشیم            چون کوه، در امـواج حوادث باشیم

شـکــرانـۀ ایـن تـجـلـیِّ نـعـمـت را            در " نِـعـمَتِ رَبِّـکَ فَحَـدِّث " باشـیم

*********************

چون صبح الست، عهد دیرینه گرفت            قـرآن مجـسم، به روی سینه گرفت

فرمود: علی از من و، من از علی‌ام            آئـیـنه به روی دست آئـیـنه گـرفـت

دنیا به پیش چشم فلك، سر به زیر شد            یعـنى شكـوه عـرش خـدا بی‌نظـیر شد

وقتى عـطش میـان بیابان نـفس كـشید            هر سنگریزه، تشنه یك "یا مُجـیر"شد

باران عشق در دل صحرا ظهور كرد            تا آن بهـار گـمـشـده سـهـم كـویـر شـد

روزى كه خنده بر رخ آیینه نقش بست            سـرمـنـشـأ دوبـارۀ خــیـر كـثــیـر شـد

واشـد تـمـام پـنجـره‌ها سمت بركـه‌اى            آئـیـنه‌اى كه قـسمت « یومُ الغـدیر» شد

بر منـبـر عـظـیـم ولایت كه تكـیـه داد            خورشید در قـلمرو نورش حـقـیر شد

مردى پُر از طراوت باران و شور عشق            در محـضر تـمامى خلـقـت، وزیر شد

در جـشن آسـمـانـى اكـمـال دیـن حـق            آئـیـنـه‌دار سـبــز رسـالـت، امـیـر شـد

«یومُ السُّرور»، روز تولاى حیدر است            ناد عـلى بخـوان كه فـضا دلپـذیـر شد

مولاى دین، طلوع امامت مبارك است            از نـور توست، مـاه ولایت منـیـر شد

اینجا گرفته‌ست مردی بر روی دست آسمان را           مردی که در قبضهٔ خود دارد تمام جهان را

آورده با ذوق سرشار در پیش چشمان مردم           تصویر زیبایی از این منظومهٔ بی‌کران را

در هالهٔ روشن وحی با قلبی آکنده از مهر           آیینه بر دوش دارد این‌بار باری گران را

در جشن «من کنت مولاه...» آیینهٔ نور کرده‌ست           لبریز از روشنی‌ها چشمان پیر و جوان را

با شور و حالی فراگیر در امتداد رسالت           جبریل در حلّۀ نور آورده این ارمغان را

باید علی بود و فهمید باید علی بود و حس کرد           در آسـمـان حـقـیـقـت تکـبیر افلاکیان را

همراه بارانی از گل ای دشت شور و بشارت           در برکه جاری کن امروز تصویر رنگین‌کمان را

گویا نوای بلال است،آری! که با عطر مولا           بر آسمان می‌فشاند گل نغمه‌های اذان را

تـا وحــی آمـد مـقــتـدا را بُـرد بـالا            دست نـبـی، دست خـدا را بُـرد بالا
با دست گرمش رحمة اللعالمین رفت            دست یـل خـیـبـر گـشـا را بُـرد بالا

فهمیده بود این گوش‌ها کر می‌شوند و            تا آخـریـن حـدّش صـدا را بُرد بالا
نام علی بر خلق عـالم سایه گـسترد            تـا پــرچــم شــاه ولا را بُــرد بــالا
شأن نـزول سـورۀ انـسان عیان شد            وقتی که روح هـل اتـی را بُرد بالا
یارب مُحبّش سربلند و دشمنش خوار            آرام دسـتـش ایـن دعـا را بُـرد بـالا
می خواست مردم جلوۀ حق را ببیند            آیــیــنــۀ ایـــزدنــمــا را بُــرد بــالا
روزی خرید یوسف ارزان بود اما            این بـار پـیـغـمـبـر بهـا را بُرد بـالا
سکان کشتی هدایت جانشین داشت            ایـن نـاخــدا آن نـاخـدا را بُـرد بـالا
بـر بـام دلـهـا کـعـبـۀ سیـار رفت و            با خود صفـا مـروه مـنا را بُرد بالا
هرگز به شعر دیگران حسرت نخوردیم            این بیت های سـاده مـا را بُـرد بـالا

پخش سبک 

مـا که مـسـکـیـنـان درگـاه امـیـریـم            به حـریــم آل پـیـغـمـبـر فــقــیـریـم

سرخـوش از جـام تـولای غـدیـریم، شُکرُ لله، الحمدُلله (۲)

فـاتح خـیـبر و سیـف الله            شـده وصـیّ رســول الله

ذکـر لـب عـالمـیـن ایـنه            عـلـی عـلـی یـا ولـیّ الله

علی علی یا ولیّ الله، علی علی یا ولیّ الله، علی علی یا ولیّ الله

************************************************

گر چه عاصی و پُر از جرم و خطاییم            گر چه در ظاهر فـقـط عبد خـداییم

مـا مـحـبـیـن عــلـیِّ مــرتـضـایـیـم، شُکرُ لله، الحمدُلله (۲)

کُن فَـیَکون به خـدا باشد            کــارِ کَــمِ عــلــیِ اعــلا

چـشـم اُمـیـد هـمـه بـاشد            بـر کــرم عــلــی اعــلا

علی علی یا ولیّ الله، علی علی یا ولیّ الله، علی علی یا ولیّ الله

************************************************

 بـه تـولای عــلـی آن شــاه مــردان            بسته ایم از عاشقی ما عهد و پیمان

با امام و رهـبـر و خـون شـهـیـدان، شُکرُ لله، الحمدُلله (۲)

مـا هـمـه با مـدد حـیـدر            یـاور و یـار ولی هستیم

یا عـلـی گفته ایم از اوّل            تا به آخر با علی هستیم

علی علی یا ولیّ الله، علی علی یا ولیّ الله، علی علی یا ولیّ الله

پخش سبک     

عـیـد غــدیـر و عـیــد ولایـت            تـابـیـده بـر دل نـور هــدایـت

شد نازل از ربّ آفاق و اَنجُـم            آیـۀ اَکــمَـلـتُ لَــکُـم دیـنُــکــم

در دست احـمد، دستان حـیدر            کامل شد دیگر، کار پیـغـمبـر

ساقیِ کوثر، مولا یا حیـدر؛ ساقیِ کوثر، مولا یا حیـدر(۲)

*************************************

بــا اذن داور، بـهــر خــلایـق            شده جـلوه گر، نـورُ الحـقـایـق

گـردیـده عـید امـیـرالمومنـیـن            الـحــمــدُ لله ربّ الـعـالـمـیــن

دل از ولای، مولا، آکنده است            شیـعـۀ مولا سعـادتـمـنـد است

ساقیِ کوثر، مولا یا حیـدر؛ ساقیِ کوثر، مولا یا حیـدر(۲)

*************************************

یا رب عنایت، بر جمع ما کن            ما عاشقان را، اهل تقـوی کن

در تــمـام مــراحــل زنــدگـی            ما را کن اهل تقـوی و بندگی

به حقّ حیدر، لطف و عطا کن            مـا را زائـر، کـرب و بـلا کن

ساقیِ کوثر، مولا یا حیـدر؛ ساقیِ کوثر، مولا یا حیـدر(۲)

پخش سبک ۱                                پخش سبک ۲   

عید تکمیل دین؛ عید حقّ الیقین            عـیـد نـورالـمـبـیـن تهـنـیـت بـاد

که شده در غدیر، بر دو عالم امیر            سـروری بـی قـرین تهـنـیـت باد

مـولای من یا عـلی مـولا *** ابالحسن یا عـلـی مولا

مـولا مـولا یا علی مـولا، مـولا مـولا یا علی مولا(۲)

**********************************

دست حق بر رویِ دست پیغمبر و            ذکـر عـالـم شـده یـا عـلـی جـان

نغمه عاشقان، با سرشکِ روان            ای به قـربانـشان هـستی و جان

عیان گوید حضرت طاها ** من کنت مولا علی مولا

مـولا مـولا یا علی مـولا، مـولا مـولا یا علی مولا(۲)

**********************************

هم قدر هم قضا، تا به روز جـزا            آری از مـرتضی خـواهـد امـداد

روح پـاک هـمه کـشـتـگـان مـنا            مـی شـود از دم یـا عــلــی شــاد

یار دیرین یا علی مولا *** یعسوب الدین یا علی مولا

مـولا مـولا یا علی مـولا، مـولا مـولا یا علی مولا(۲)

صداي كيست چـنين دلـپـذيـر مي‌آيد؟            كـدام چـشمه به اين گـرمسير مي‌آيد؟
صداي كيست كه اين گونه روشن و گيراست؟            كه بود و كيست كه از اين مسير مي‌آيد؟

چه گفته است مگر جبرييل با احـمد؟            صـداي كـاتـب و كـلـك دبـيـر مي‌آيـد
خبر به روشني روز در فضا پـيچـيد            خـبـر دهـيـد:‌ كـسـي دستـگـيـر مي‌آيـد
كسي بزرگ‌تر از آسمان و هر چه در اوست            به دست‌گـيـري طفـل صغـيـر مي‌آيـد
عـلي به جاي محـمد به انتخـاب خـدا            خـبـر دهيد: بـشيـري به نـذيـر مي‌آيد
كسي به سختي سوهان، به سختي صخره            كـسي به نـرمـي مـوج حـريـر مي‌آيد
كسي كه مثل كسي نيست، مثل او تنهاست            كسي شبيه خـودش، بـي‌نـظـيـر مي‌آيد
خبر دهيد كه: دريا به چشمه خواهد ريخت            خـبـر دهـيد به يـاران: غـديـر مي‌آيـد
به سالكان طريـق شرافت و شمـشيـر            خـبـر دهـيـد كـه از راه، پـيـر مي‌آيـد
خبر دهيد به ياران:‌ دوباره از بيـشـه            صداي زنـده يك شـرزه شـيـر مي‌آيـد
خم غدير به دوش از كرانه‌ها، مردي            بـه آبـيــاري خــاك كــويــر مــي‌آيــد
كسي دوبـاره به پـاي يـتـيـم مي‌سوزد            كـسـي دوبـاره ســراغ فـقـيـر مـي‌آيـد
كسي حماسه‌تر از اين حماسه‌هاي سبك            كسي كه مرگ به چشمش حقير مي‌آيد
غدير آمد و من خـواب ديـده‌ام ديشب            كسي سـراغ من گـوشـه گـيـر مي‌آيـد
كسي به كلبۀ شاعر، به كـلبۀ درويش            بـه ديـده بـوسـي عـيـد غـديـر مـي‌آيـد
شبيه چشمه كسي جاري و تپـنده، كسي            شـبـيـه آيـنـه روشـن ضـمـيـر مي‌آيـد
علي هميشه بزرگ است در تمام فصول            امـيـر عـشـق هـمـيـشـه امـيـر مـي‌آيـد
به سربلندي او هر كه معـترف نشود            به هر كجا كه رود سر به زير مي‌آيد
شـبــيــه آيـۀ قــرآن نـمـي‌تــوان آورد            كجـا شبـيـه به اين مـرد، گير مي‌آيد؟
مگـر نـديـده‌اي آن اتـفـاق روشـن را؟            به اين محـلـه خـبـرها چه دير مي‌آيد!
بيا كه منـكـر مولا اگر چه آزاد است            به عـرصه گـاه قـيـامت اسـيـر مي‌آيد
بيا كه منكر مولا اگر چه پخـته، ولي            هـنـوز از دهـنـش بـوي شـيـر مي‌آيـد
علي هميشه بزرگ است در تمام فصول            امـيـر عـشق هـمـيـشه امـيـر مي‌آيد...

سـتـارۀ سحـر از صبح انـتظار دمـیـد            غـدیـر از نـفـس رحـمت بهار چـكـید

گرفت دست قدر، رایت شفق بر دوش            زمین به حكم قضا آب زندگى نوشید

بر آسمـان سعـادت ز مـشـرق هـستى            سـپـیـده داد نــویــد تــولـد خــورشـیـد

به بـاغ، بـلبـل شـوریده رفت بر منبر            چو از نسیم صبا بوى عشق یار شنید

ز خویش رفته، نواخوان عشق بود و سرود            به بانك زیر و بم، اسرار خطبه توحید

فتاد غلغله در باغ و شورشى انگیخت            كه خیل غنچه شكفت و به روى او خندید

هـوا ز عطر گـلاب محمدى مشحـون            زمین به عترت و آل رسول بست امید

رسول، سدره ‏نشین شد،على به صدر نشست            پى تـكامل دینش خـداى كـعـبـه گـزید

گرفت پرچم اسلام را عـلى در دست            از این گزیده زمین و زمان به خود بالید

به یمن فیض ولایت شراب خم الست            به عشق آل على از غدیر خم جوشید

جلوه‏ گر شد بار دیگر طور سینا در غدیر           ریخت از خُم ولایت مى به مینا در غدیر

رودها با یكـدگر پیوست كـم‏كم سیل شد           موج مى ‏زد سیل مردم مثل دریا در غدیر

هـدیه جبـریل بود« الیـوم اكـملت لـكم            «وحـى آمد در مبـارك باد مولى در غدیر

با وجود فـیض« اتـممت علیكم نعمتى »           از نزول وحى غوغا بود غوغا در غدیر

بر سر دست نبى هر كس على را دید گفت           آفـتـاب و مـاه زیـبـا بود زیـبا در غـدیـر

بر لبش گلواژه«من كنت مولا» تا نشست           گـلـبن پـاك ولایت شد شـكـوفـا در غدیر

»بركه خورشید» در تاریخ نامى آشناست           شیعه جوشیده‏ست از آن تاریخ آنجا در غدیر

گر چه در آن لحظه شیرین كسى باور نداشت           مى ‏توان انكـار دریا كرد حـتى در غدیر

باغبان وحـى مى ‏دانست از روز نخست           عمر كوتاهی ‏ست در لبخند گلها در غدیر

دیده ‏ها در حسرت یك قطره از آن چشمه ماند           این زلال معـرفت خشكید آیا در غـدیر؟

آیـات چـشمان تو ما را با خـدا کرد            مهـر تو زنگـار دل ما را طلا کرد

از کوله‌بار خویش جز پاکی ندیـدیم            انـگـار لبـهـای شما ما را دعـا کرد

من دوزخی بودم نه اهل جنّتُ‌ُ العشق            جـای مـرا آقـایـی تـو جـابـجـا کـرد

یک عمر در سجّاده‌ها نام تو بردیم            تا در کـنار تو خـدا ما را صدا کرد

خیر از جوانی‌اش ببیند آنکـسی که            بـال مـرا در آسـمـان تـو رهـا کـرد

من کـنـج ایـوان طلا می‌خـواهم آقا

بعد از نجف، یک کربلا می‌خواهم آقا

سـجّـادۀ تو بـوی جـبـرائـیـل می‌داد            چشمت هزاران آبرو بر نیل می‌داد

تو جـمـلـۀ پیغـمـبـرانی و به دستـت            گاهی خدا تورات و گه انجیل می‌داد

هر شب به پاس احـترام تو خـدایت            در آسمانها مجـلسی تـشکـیل می‌داد

پـروردگـارت کارهای خـانـه‌ات را            هر روز و هر شب دست میکائیل می‌داد

گـرد و غـبـار لحـظـۀ جـنگـیـدن تو            همواره بوی صور اسرافیل می‌داد

تـو بـی‌نـظـیر عـالـمی هـمتا نداری

تو شاهکـار حضرت پـروردگـاری

ای آنکـه خـتـم‌ الانـبـیا را جانشیـنی            شـایـسـتـۀ نـام امـیـر الـمــؤمـنـیـنـی

زیـبـایـی گـلـواژۀ مـهـر و مـحـبّـت            از بهـتـرین‌هـای خـدا روی زمیـنی

ای بی‌بدل، ای بی‌مَثَل، ای مرد اوّل            در هر صفـاتی که بگویم بی‌قـرینی

با ذوالفقار و شهسواری‌ات هـمیشه            از میمنه تا میـسره طـوفـان‌تـریـنی

ای حـیـدر کـرّار ای شیـر خـداونـد            تـو ریــشـۀ شـیـر نـر امّ‌الـبــنــیـنـی

تو از همان روز ازل شیر خـدایـی

فـرمـانـروای عرصۀ قـالـو بـلایـی

یک پرده از حُسن تو جنّاتُ النّعیم است            دستت تجلّی‌گاه رحمان و رحیم است

نـام تـو مـعــراج تـمـام انـبـیــا بـود            یک گوشه از مصداق آن طور کلیم است

شـأن نــزول آیـه‌هـای مـؤمـنــونـی            عطر نفس‌های تو بر دوش نسیم است

از روی تو وجه خدا را می‌توان دید            با حُبّ تو هر کافری عبدالکریم است

اینجا اگر خانه‌نشین بودی غمی نیست            تنها زمان بعـثـتت یـوم‌العـظیم است

هر شیعه بشنـاسد عـلیّ این زمانش            در ضربۀ احزاب تو بی‌شک سهیم است

بی معرفت آنکه رهی جز تو گزیند            راه علی تنها صراط‌ المستقـیم است

عید غدیر است و پیام حق چنین است

مردم فـقط حـیدر امیـرالمومنین است

باید شما را در فـراسـوی زمان دید            در آسـمـان بـیکـرانِ بـیـکـران دیـد

بـایـد ســوار بـال‌هـای سـال نـوری            پرواز کرد و آنسوی هفت‌آسمان دید

در لابـلای آیـه‌هـای سـبـز تـوحـیـد            در ابـتـدا تا انـتـهـای یک اذان دیـد

از چه مسلمان دو چشمانت نـباشم؟            وقتی خدا را در نگاهت می‌توان دید

سنّ تو را وقتی که پرسیدم ز مردم            چشمم فقط سرهای در حال تکان دید

روزی یتیم کوچه‌گرد کوفه خود را            بر شانه‌های پیرمردی مهـربان دید

یـاد صـدای گــریـۀ چـاه تـو کـردم            وقـتـی نگـاهـم بلبـلِ آتـشـفـشـان دید

من با صدای پـای تو مأنوس هستم

با نان و با خرمای تو مأنوس هستم

در خـم غـدیـر سـرّ تـوحـیـد بـبـیـن            روشـن شـدن چــراغ امـیــد بـبـیـن

گر هست ترا چشم خدابین ای دوست            خورشید به روی دست خورشید ببین

******************

ای مردم عالم به عـلی روی بیارید            بر صفحۀ دل نام عـلـی را بنگارید

این نصّ کلام الله و این قول رسول است            با دست علی دست خدا را بفـشارید

******************

شد عـید غـدیـر خـم، ببارد بـرکـات            بر شادی مرتضی بریز نقل و نبات

تــبــریــک ولایـت یـــدالـلـهــی را            ای شیعه بگو به فـاطمه با صلوات

******************

امروز بُـود روز بـرات و بـرکـات            نـازل به زمین شود دمادم حـسنات

چون عید غدیر است همه بفـرستید            هم بر عـلی و هم به محمد صلوات

بدون مهر علی دین اساس و پایه ندارد           علی صراحت دین است و دین کنایه ندارد

سقوط کرده به گرداب جهل هرکه بگوید           کـتاب روشن حـق بر غـدیـر آیـه ندارد

بگـو به کـوردلان زمـانه لـطـف الـهـی           به روی دشمن او تا همیشه سایه ندارد

اذان که هیچ نماز و طواف بی مهرش           خرابه ای ست که اصلآ اساس و پایه ندارد

شـهـیـد عـشـق عـلـی مـثـل ابن سکـیت           به زیر تـیغ هم از عاشقی گـلایه ندارد